Het is winter, of dan toch bijna. Rond 21 december zijn de dagen maar kort en duurt de nacht het langst. Hoewel de komende maanden de koudsten zijn, worden de dagen al weer langzaam langer. Veel tuinieren zit er niet in dit seizoen, maar toch is er nog het een en ander te doen en zelfs te oogsten in de tuin.
Op basis van de ervaringen afgelopen jaar hebben we de onderste takken van een eik op de erfgrens afgezaagd zodat de laagstaande zon, onder de kruin langs, in de tuin kan vallen. Zomers vinden we wat schaduw prima, maar in de donkere maanden is elk zonnestraaltje goud waard!
In de platte bakken staat veldsla, winterpostelein, rucola, kervel, spinazie, rode boerenkool en eeuwig moes. Ook de vorstgevoelige planten en een paar gestekte vijgen staan onder glas, met de pot ingegraven, zodat de wortelkluit goed geïsoleerd is. Het plan om de cavia bij slecht weer in het kasje ‘uit te laten’, werkt prima! Tussen de potten ligt een laagje stro en daartussen scharrelt Zoef als het te nat of guur is in de ren. Binnen blijft de vensterbank groen, mits de kachel niet te hard staat en ik voldoende water geef. Er staat o.a. gember, stekken van de zwarte moerbei, Stevia, een Pom (Basella) die maar doorgroeit en peterselie.
Toch nog wat (te) klussen
Naast oogsten moet ik eigenlijk nodig de woekerende restjes bamboe opgraven, een paar plekjes brandnetel en een wilde braam weghalen en kan ik de leirekken voor de perzik alvast maken. Ik zet stalen draden op de houten schutting, waarlangs ik de takken, met tonkinstokken (bamboestokken), in waaiervorm laat ontwikkelen.
Tuinieren op papier
De vroege winter is een goede tijd om te evalueren, uit te zoeken welke gewassen je erbij wilt en vervolgens op tijd bestellen. Ik laat op aandringen van de kinderen een komkommer met een wat hardere schil vervallen, ga de ‘hazelnoottomaat’ proberen en moet nog beslissen of ik de kiwi laat staan of toch beter kies voor de wat compactere kiwibes.
Historische Moestuinen als inspiratie
Ondertussen maak ik het ontwerp en teeltplannen voor andere moestuinen. Ik ontwerp en begeleid verschillende historische moestuinen op landgoederen en bij kastelen. Op verschillende plaatsen worden de oude, soms ommuurde, tuinen weer in ere hersteld en krijgen door een nieuwe functie een plek in deze tijd. Naast de productie van groenten en kruiden, zijn het ook plekken voor ontmoeting en ontspanning. Medewerkers leggen bezoekers uit wat er groeit en iedereen die de tuinen bezoekt voelt het contact met het seizoen en met de vruchtbare aarde. Deze moestuinen werden vroeger ingericht ‘Om den Schoonheid en den Nutte’, zodat productie en een mooie tuin samengingen. Eigenaars namen hun bezoek trots mee naar de moestuin, waar mens en natuur in evenwicht zijn. Op de website van historische moestuinen vind je inspirerende plekken, die volgend seizoen zeker een bezoek waard zijn.
Voor in je eigen tuin is een goed plan erg handig, alleen al omdat enthousiaste tuiniers vaak véél meer opkweken dan in hun tuin past. Daarbij is een teeltplan nodig om je vruchtwisseling te ordenen en om te kunnen leren van fouten en van successen. In mijn tuin bleek de piramide van potten prima te werken voor de fruitbomen en struikboontjes. Er kwam voldoende regenwater in en de planten kregen voldoende licht. Op één vierkante meter pasten 10 potten van ruim 30 liter en dat is erg praktisch in een kleine tuin.
Vruchtwisseling, óók in de potten
Ik plan volgend jaar drie pottenpiramides, een met de fruitbomen en aardbeien, een met aardappels én een piramide met lage sperzieboontjes en droogboontjes. Het was nog even goed nadenken over waar ik welke aarde voor zou gebruiken. Aarde waarin aardappels en tomaten groeiden, gebruik ik het volgende jaren niet meer voor de nachtschadefamilie, waartoe ook paprika en aubergine horen. In de potten waar boontjes groeiden, blijven stikstofrijke wortels achter, prima meststof voor de aardappels.
Hoewel potten veel grond vragen, hoef ik gelukkig niet veel bij te kopen. Blad, grasmaaisel en groenafval werden een mooie luchtige compost. Ik meng dit met de compost van de wormen die zich, met wisselend succes, door koffiedik, thee, groentezakken en het strooisel van de cavia heen aten. Ik had ook een compostton vol met de plaggen gras die vrijkwamen toen ik de platte bakken bouwde. Gras en wortels stierven af in het donker en nu kan ik de aarde zeven en weer gebruiken.
Klaar voor een nieuw tuinseizoen?
De cirkel is dus bijna rond, groenafval werd weer aarde en de eenjarigen stierven langzaam af. Ik heb een leuke verzameling zaden voor volgend jaar en kijk al uit naar de bestelde nieuwigheden! De meerjarigen zijn zo goed mogelijk beschermd tegen de kou en op een paar klusjes na is de tuin klaar voor een nieuwe ronde!
The post Taco’s Stadsmoestuin: Evalueren en nieuwe plannen maken appeared first on Cashew Stadstuinieren.