Bij het consumeren van de heerlijke kernen van deze steenvrucht denken veel mensen aan de schitterende witbloeiende bomen in Spanje en andere zuidelijke landen. Toch is de teelt van amandelen niet alleen beperkt tot de mediterrane landen.
In de jaren vijftig van de vorige eeuw is er door medewerkers van het toenmalige Proefstation voor de Fruitteelt in Wilhelminadorp (Zld.) uitvoerig onderzoek gedaan naar de mogelijkheden van amandelen onder Nederlandse omstandigheden. Na jaren van experimenteren en waarnemen bleek uiteindelijk slechts een variëteit te voldoen. Het ging hier om een onbenaamde hybride van amandel en perzik(!) die sindsdien vrij algemeen in omloop is gekomen en vernoemd is naar een van de desbetreffende onderzoekers: Robijnamandel.
Zoals alle steenvruchten stellen amandelbomen een aantal eisen aan bodem en locatie. Zo hebben ze een hekel aan te natte bodems waar regelmatig sprake is van wateroverlast. De afvoer van teveel regen moet juist goed geregeld zijn. Wanneer dit niet het geval is kunnen de bomen gevoelig zijn voor allerlei kwalen. De belangrijkste (fysiologische) ziekte is gomziekte. Hierbij valt het op dat takken (vooral boven in de boom) afsterven en er uit de stam en takken spontaan een soort van “hars” naar buiten komt in de vorm van druppels of bolletjes. Alleen naaldbomen vormen hars, dus heet deze massa bij steenvruchten: gom.
Graag hebben steenvruchten een ietwat kalkhoudende bodem. In de praktijk blijkt dat de bomen hierop minder gevoelig zijn voor gomziekte maar ook voor andere aantastingen. Alle steenvruchten, zoals pruim, kers, abrikoos en perzik hebben kalk nodig vooral voor de vorming van de steen (“pit”). Bij amandelen gaat het juist om de kern (het zaad) wat in de steen zit! Amandelen worden traditioneel veel gebruikt als basis voor de bereiding van banketbakkersspijs (banketletters, kerstbrood) maar ook voor bitterkoekjes. Hierbij worden de kernen gebruikt van speciale amandelrassen die een typische, bittere smaak hebben.
Alle steenvruchten vragen een lichte, zonnige plek met graag enige beschutting tegen koude noord- en oostenwind. Het zijn echte zonaanbidders! Vanwege de relatief vroege bloeitijd, soms al vanaf maart (abrikoos), kunnen bloesems veel schade oplopen door nachtvorst en schrale, droge wind. Beschutting kan hierin verbetering bewerkstelligen. Ook kun je steenvruchten als waaiervorm leiden aan muur of schutting, waardoor de bloesem wat minder kwetsbaar is.
Zoals reeds eerder vermeld is de Robijnamandel geen echte amandel in botanische zin. Waarschijnlijk is het een hybride (kruising) van amandel en perzik. Robijnamandel heeft evenals perzik prachtige roze bloesems. Hierdoor heeft de boom naast gebruikswaarde ook een zeer hoge sierwaarde voor de tuin! Het hybridekarakter zorgt ook voor een veel betere winterhardheid dan de traditionele mediterrane witbloeiende amandelvariëteiten.
In de tuin groeit de boom uit tot een kleine, soms middelgrote, nogal opgaande kroon. Geef hem de ruimte zodat ook de hoge sierwaarde goed tot zijn recht komt.
The post Amandel Robijn: Een sieraad voor de tuin! appeared first on Cashew Stadstuinieren.